De loting en het orakel

Zonet werd er geloot wie er verder naar Athene moest en mijn reisgenoot zou worden. Ik ging samen met de jongens en meisjes die geloot waren naar de tempel van Apollo. Ik bracht de god in hun naam de met witte wol omwikkelde olijftak. O, misschien weet je niet waar dat voor staat. Het is eigenlijk basiskennis in deze tijd, maar ik weet niet hoe lang mijn logboek de tijd overleefd. Misschien zijn jullie wel... Wacht, ik ga raden! Leven jullie misschien in het jaar 4862 en zijn jullie Jupiter-mannetjes met blauwe neuzen en groene oren met rode stippels? Of... Laat maar, ik krijg toch niet te horen of ik het goed heb. Maar de met witte wol omwikkelde olijftak is het offer wat je moet brengen als je beschermd wilt worden.
Ik ben ook bij het orakel geweest. Brrr... Stinkende dampen, vreemde woorden, een gehypnotiseerde vrouw die voorspellingen doet... Ik hoop dat ik er niet veel vaker hoefde te komen. Vooral vreemde woorden. Ik zal er waarschijnlijk nachtenlang van wakker liggen.
Nee, niet denken dat ik ze eng vond. Ik bedoel wakker liggen meer in de trant van lopen piekeren wat ze zouden kunnen betekenen. 'Neem de godin van de liefde als gids.' Tja, hoe zou ze me kunnen leiden? Een zwevend parfumflesje dat de hele weg door het labyrint met een geurtje besprenkeld, zodat ik kan ruiken waar ik heen moet om de uitgang te vinden? Dat klinkt helemaal niet zo heroïsch. Toch heb ik voor de zekerheid ook maar even aan Aphrodite geofferd. Het is niet zo verstandig om de raad van de goden te negeren.
Ik stop maar even met schrijven, dan kan ik verder piekeren.