Schrijven terwijl je loopt is niet handig
Door: Theseus
04 Maart 2016 | Griekenland, Kreta
Minpunten van mijn omstandigheden op dit moment:
Ik heb zere voeten.
- Ik ben nog steeds niet helemaal opgehouden met rondzwalken als een dronken zeeman.
- Ik ben héél erg moe.
- Nog 284 andere dingen.
Het pluspunt van dit moment:
+ Het paleis!!!
Het is één woord samengevat: Wauw! Hartstikke wauw! De majesteit van de poort van het paleis keek op me neer. En ik keek terug. Ik stapte naar binnen...
... en kreeg gelijk een negatiever oordeel over het paleis. Goed, als je naar elke zaal apart kijkt is het nog steeds helemaal perfect. Alleen is de plattegrond van het gebouw niet symmetrisch. Ik heb altijd gelezen dat je als architect veel belang moet hechten aan symmetrie. En ik heb ook al eerder gehoord dat de architecten van Kreta dit niet doen. Tssss...
Ik probeer een beetje bij te houden waar we op dit moment zijn. Een gang links, een trap rechts, weer een gang schuin naar voren...
Ik houd op. Het wordt te veel. Het is hier veel te onoverzichtelijk. Alsof het paleis al deel uitmaakt van het Labyrint...
Misschien moet ik even stoppen met schrijven. Ik weet niet of je het is opgevallen, maar de laatste twee onderdelen van mijn verhaal waren in de tegenwoordige tijd. Dat komt omdat ik terwijl ik loop, loop te schrijven. Ik vergeet zo misschien wel niets, maar het is wel een beetje onhandig. Als je naar je papyrus kijkt, kan je de weg niet zien. En dan weet je niet waar je loopt. Dat heeft als gevolg dat je constant struikelt. Au! Oké, daar ging ik weer. Ik had de trap niet gezien. Ik stop nu echt.
Ik heb zere voeten.
- Ik ben nog steeds niet helemaal opgehouden met rondzwalken als een dronken zeeman.
- Ik ben héél erg moe.
- Nog 284 andere dingen.
Het pluspunt van dit moment:
+ Het paleis!!!
Het is één woord samengevat: Wauw! Hartstikke wauw! De majesteit van de poort van het paleis keek op me neer. En ik keek terug. Ik stapte naar binnen...
... en kreeg gelijk een negatiever oordeel over het paleis. Goed, als je naar elke zaal apart kijkt is het nog steeds helemaal perfect. Alleen is de plattegrond van het gebouw niet symmetrisch. Ik heb altijd gelezen dat je als architect veel belang moet hechten aan symmetrie. En ik heb ook al eerder gehoord dat de architecten van Kreta dit niet doen. Tssss...
Ik probeer een beetje bij te houden waar we op dit moment zijn. Een gang links, een trap rechts, weer een gang schuin naar voren...
Ik houd op. Het wordt te veel. Het is hier veel te onoverzichtelijk. Alsof het paleis al deel uitmaakt van het Labyrint...
Misschien moet ik even stoppen met schrijven. Ik weet niet of je het is opgevallen, maar de laatste twee onderdelen van mijn verhaal waren in de tegenwoordige tijd. Dat komt omdat ik terwijl ik loop, loop te schrijven. Ik vergeet zo misschien wel niets, maar het is wel een beetje onhandig. Als je naar je papyrus kijkt, kan je de weg niet zien. En dan weet je niet waar je loopt. Dat heeft als gevolg dat je constant struikelt. Au! Oké, daar ging ik weer. Ik had de trap niet gezien. Ik stop nu echt.